Simple example. Adegan kat kedai makan.
Budak amik order: Minum bang?
Beliau: Ribena
Budak amik order: Satu je?
Beliau: (Angguk) Maceh..
Lepas budak tu
Buah hati... cubaan en.Ubi nk memujuk Iolls tp haruslah Iolls pura-pura tak dengar kannn.
Buah hati... Iolls membatu juga lagi.
Buah hati... dan selalunya antara panggilan ke 4-5 beliau akan diam kejap. Dia pulak yg test Cik Gayah kot2 Cik Gayah mula rasa bersalah sebab buat dono kat beliau. Masa ni ikut tahap evil Cik Gayah. Kalau sgt evil, mmg Cik Gayah akan seeeeeeeeeeeenyap jek.
Buah hati... cubaan seterusnya. Saya toleh kat beliau. Tengok mata dia tajam-tajam. Beliau buat muka terpinga-pinga. Beliau takut gamaknya dgn pandangan halilintar saya so dia alihkan pandangan ke tempat lain. Then dia tengok saya balik. Tak sampai seminit beliau senyum terkulat-kulat pastu ketawa dgn saya pun ikut ketawa. Our kungfu-fight end there. Fail -_-"
Long story short saya explain yg saya bingit dengar dia order ribena dgn sebutan ri-be-na. You should pronounce it as rai-bi-na not ri-be-na. Kan! Another scene bila dia sebut ma-ceh. Ohoihoi sebut terima kasih betul2 tak boleh ke intan payung??????????? Te-ri-ma-ka-sih.
Yes I am that
Anyhow, that was me back then. Tak berapa nk back la. Mungkin 2-3bulan lepas saya masih cepat mood swing camtu. Lately saya rasa penat nak ikutkan rasa-rasa negative ni. Rasa marah, rasa tak puas hati, rasa nk perfect in all doing, rasa tak suka dgn kerenah en.Ubi yg pelik-pelik. Klimaksnya semalam. En.Ubi called me and told me that he wanted to inform me something but I cannot be angry about it. Oklah saya pun try to calm myself sblm dengar apekenda yg beliau nk bgtahu tu.
Okay, apa dia? Cakaplah.
Sunyi.
Cakaplah.
Sunyi.
.. Skrin laptop pecah.
Sangat sunyi..
Laptop yg en.Ubi cakapkn ni ialah laptop yg saya hadiahkan pada dia baru beberapa bulan. Tak sampai 6 bulan. Mungkin baru 3bulan. Dan semalam, skrin laptop tu pecah. How should I react, guys? Ke mana moncong mulut ni nak saya halakn? Nak marah nak jerit2. Sangat rasa nk express kan kehampaan saya ni. Pedih hati mendengor. Last-last saya nangis. Masa menangis (terus letak telephone merajuk taknak cakap dgn beliau) beria-ia cakap dalam hati taknak contact en.Ubi seminggu lamanya. Sbb rasa merajuk sgt2. Taknak jumpa en.Ubi, taknak jawab call dia, taknak update dia apa-apa, taknak taknak taknak.
Dan pagi ni, masuk je kereta, the taknak taknak me was dialing en.Ubi's number.
Manja, kita nak pergi keje dah ni. Doakan.
Ok, hati-hati. Apa-apa update.
Baik..
-_-"
I have learnt not so long time ago, the fact that all the things that we think we owned it, are just a-thing. Nothing more than that. Dan sifat segala harta benda di dunia ini adalah sementara, tidak kekal, akan ada pengakhiran. I had to see the very first scratch on B's skirt hanya 2jam lepas saya 'dapat' B. I was hating myself. And that sounds not really good when you hate yourself. I called my close friend in the middle of night and cried just because that scratch. And she said, "Yg kita kena betul2 jaga, cinta sayang rindu dendam adalah harta-harta akhirat kita. Ingat, itu semua harta dunia, Irma. Memang bersifat tak kekal eloknya cantiknya"
gigit sama itu encik tunang la. hihi...
ReplyDelete